متن کامل دکلمه ی حدیث پریشانی با صدای زیبای حامد هاکان

*****این مثنوی حدیث پریشانی من است*****

*****بشنو که سوگنامه ویرانی من است *****

 امشب نه اینکه شام غریبان گرفته ام 

بلکه به یومن آمدنت جان گرفته ام 

گفتی غزل بگو غزلم شور و حال مرد

 بعد از تو حس شعر فنا شد و خیال مرد 

گفتم مرو که تیره شود زندگانیم 

با رفتنت به خاک سیه می نشانیم 

گفتی زمین مجال رسیدن نمی دهد  

برچشم باد فرصت دیدن نمی دهد 

وقتی نقاب محور یک رنگ بودن است 

معیار مهر ورزیمان سنگ بودن است 

دیگر چه جای دل خوشی و عشق بازی است 

اصلا کدام احمق ازاین عشق راضی است 

این عشق نیست فاجعه قرن آهن است 

من بودنی که عاقبتش نیست بودن است 

  

حالا به حرفای غریبت رسیده ام  

فهمیده ام که خوب تو را بد شنیده ام

حق با تو بود از غم غربت شکسته ام 

بگذار که صداقانه بگویم خسته ام  

بیزارم از تمام رفیقان نا رفیق  

اینان چقدر فاصله دارند تا رفیق  

مرا به ابتذال نبودن کشانده اند 

روح مرا به مسند پوچی نشانده اند 

تا این برادران ریا کار زنده اند

 این گرگ سیرتان جفاکار زنده اند  

یعقوب درد می کشد و کور می شود

 یوسف همیشه وصله ناجور می شنود  

این جا نقاب شیر به کفتار می زنند

 منصور را هر آینه بر دار می کشند 

اینجا کسی برای کسی کس نمیشود  

حتی عقاب در خور کرکس نمیشود  

جایی که سهم مرد به جز تازیانه نیست 

حق با تو بود ماندن مان عاقلانه نیست 

ما می رویم چون دلمان جای دیگر است  

ما می رویم هرکه به ماند مخیر است  

ما می رویم گرچه ز الطاف دوستان  

بر جای جای پیکرمان زخم خنجر است  

دل خوش نمی کنیم به عثمان و مذهبش  

در دین ما ملاک مسلمان ابوذر است  

ما میرویم مقصدمان نا مشخص است  

هرجا رویم بی شک از شهر بهتر است 

از سادگیست اگر به کسی تکیه کرده ایم این جا که گرگ با سگ گله برادر است  

ما می رویم ماندن با درد فاجعه است در عرف ما نشستن یک مرد فاجعه است  

دیریست رفتند امیران غافله  

ما مانده ایم غافله پیران غافله  

اینجا گرچه باب منو پای لنگ نیست  

باید شتاب کرد مجال درنگ نیست  

بر درب آفتاب پی باج می رویم  

ما هم بدون بال به معراج می رویم 

*****************************************